1912

                     1 Кай заманда, кайсы телдә булса да мәзкүр Казан, Искә керми калмый һич тә шундагы бер күл — Кабан. Бу шәһәрне һәм бу күлне җырлыйдыр милләт теле Бик яратып, әллә инде иске шөһрәт аркылы....

И Казан шәһре, торасың тауда зур шәмдәл кеби, Мәсҗедең, чиркәүләрең, һәр часларың шәмнәр кеби. Син, үзеңне чорнаган һәрбер өязгә нур чәчеп, Бик мәһабәтле торасың, барчага юл күрсәтеп. Нур ала синнән бөтен як: Чистапул, Спас, Тәтеш...

Дикъкатә лаек хәзерге көн татарның яшьләре: Аңламак, белмәк, тәрәкъкый, мәгърифәт, хикмәт белән Әйләнеп һәм нурланып тормакта һәрдәм башлары. Мондый күрнеш сөйнеченнән инде мин алдан беләм: Тик болар безгә кирәк диңгез төбе гауваслары.   Өсттә бу...

Дин хәзер — иске, аварга торгучы чергән дивар, Аз гына, уйнап кына бармак белән төртсәң — авар. Билгеле, һәрбер агачлар да корырга башлыйлар, Былбыл урнына оя тоткач башында каргалар!   * Ник агай мәсҗед эчендә...

(Русчадан)   Былчыракта яңгыр артыннан балалар йөгрешә, Кычкыралар: «Җиргә, – дип, – алтын төшә! алтын төшә!» — Шауламагыз, и балалар! Без җыярбыз барчасын, Тиз ул алтыннарны амбарга төярбез барчасын. Тик җыярбыз юл буе шыгрым тулы...

Җилбер-җилбер йөрмәс идем, Җил тавышын сизмәсәм; Өзлеп такмак әйтмәс идем, Үз халкымны сөймәсәм. Кәйфе бик киткән урыс әйтсә әгәр: «Ыжжжид!» — дисә, Кәйфе бик киткән үрәтник: «Ах, ты, пес мужжжжик!» — дисә, Кәйфе киткән ихтилалчы:...

Казенный булса да, зур урманы, чыршы, нараты бар; Казенный булса да гәрчә, эчим дисә — аракы бар. Җитәр төсле түгелдер, ничек хәмдитсә Алланы: Хисапсыз әйләгән ихсан иманны һәм имананы. Хәмдитсә (хәмед итсә) — мактаса. Ихсан...

(Майковтан) Бар иде әүвәл заман бер Бай кеше, Күп ашап тулган, биек таудай, эче. Бер заман аулак урамнан барса Бай, Әллә ни чыр-чыррр килә, — Чыпчык бугай. Чыпчык ул, Чыпчык! Менә очты хәзер, Ул очып...

      I Төркия бетә Дип һәркем көтә, — Балканнар эше Гел алга китә. Тик шул Әдернә Алынмый менә. Яния, Шкудра Тиде теңкәмә. Чыталҗа яман, Аузы тулган кан, Туплар дисеңме, Зурлар дөньядан. Ай-һай, Чыталҗа, Син майлы...