Гаҗәпләнәм бүз тургайга: басып сайрый курайга;
Һич кешегә белдермәймен — зарый кыйлам ходайга.
Җаныем, сачең сүтелә ука белән үрсәң дә;
Үзең күргән кебек булам кигән киемең күрсәм дә.
Кабан күле туңмыйдыр, шунда балык уйныйдыр;
Сурәтләрең ясап куйсам, сөйләр теле булмыйдыр.
Салкын чишмә, салкын су — эчтем бәгърем көйгәнгә;
Ерак юлны якын итеп килдем сине сөйгәнгә.
Имән кистем имгәнеп, таллар калды тирбәнеп;
Бәннән калган ярлар белән кем ята икән тирләнеп?
Әлхәм илә тәбарәк, ясин шәриф мөбарәк;
Ныклап йөзеңә карасам — яшьләр төшә тәгәрәп.
Аклы күлмәк кем сөймәс, зәңгәрлесен шул кимәс;
Хәкыйкать яр булган кеше яр өстенә яр сөймәс.
Тәрәзә төбем үрмәгөл — су сипмәсәң үрмәйдер;
Синнән башка бүтәннәрне күңлем кабул күрмәйдер.