Жаралѓанда бұрын дүние, су болыпты тым іызыіты…
«Шындыі» пенен «өтiрiк» те, осы суда жүзiптi.
Берген тәңiрi бар іайыіты, мiнуге екi дұшпанѓа,
Бiр-бiрiне іарсы отырып, мiнедi екен дұшпан да.
Сыйыса алмай соѓысыпты, «шындыі» пенен «өтiрiк».
Бiттi достыі. Араздасты. Тату күндер ұмытылып.
«Өтiрiгiң» күштi екен, «шындыіты» ұрып, сабапты.
Әлсiз «шындыі» суѓа батты. Мэңгi шыіпас. Ол жатты…
1908
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Чын вә Ялган" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).