ТАТ РУС ENG

Габдулла Тукай Анайлэн вёсяськемез

Гурт выйиз уйшор уе. Инмын яркыт толэзь пиштэ:
Куроен липем корка вылэ азвесь тылзэ кисьтэ.

Туж чалмыт. Гуртын изё ни. Лобало вӧтъёс инмын.
Чидантэм секыт ужлэсь калык кулэм кадь жадемын.

Пуныос но ӧс сьӧры туннэ уг дӥсьто потыны.
Одйгаз гинэ коркан ӝуа лябыт пиштӥсь чагтыл.

Со коркан пыдес вылаз чус вӧсяське одйг пересь,
Лулыныз инме вуиз ни со курыт адӟонэзлэсь.

Кикурзэ артэ пуктэ но ымнырыз доры вуттэ:
«Юылдытӥсь! Пиме шудо кар!» — вань сюлмысь со йыбырттэ.

Синвуэз, кисыриез быдэс куасьтйз ни ымнырзэ.
Шат уз кылы Инкузё солэсь лобись куриськонзэ?!

 

 

1909

Удмуртчага Ю.Разин тәрҗемәсе (Г.Тукайның "Ана догасы" шигыре).
(Чыганак/Источник: Тукай Г.М. Шигырьләр (татар, рус, башкорт, чуваш,
удмурт, мари телләрендә). — Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 135 б).


 

Комментарий язарга


*