* * *
Хәзрәти Пушкин вә Лермонтов, Тукай — өч йолдыз ул.
Г. Тукай
Бар дөньяның ямен, гамен җыеп
Яна шагыйрь, ут бөрки тәннән.
Шагыйрь өчен шушы дөнья — оҗмах,
Шушы дөнья — утлы җәһәннәм.
Шаулаган да җиргә иңгән, дибез.
Ә кабердә ята тән генә.
Утлы җан ул, дөрләп, күккә аша,
Йолдыз була, яна мәңгегә.
Ә күкләрдә инде күпме йолдыз!
Кайсы бөек, кайсы тәңре?
Дәшми әйләнәләр, ә үзәктә
Казык йолдыз — Тукай бәгыре.
Бик биеккә менеп янсалар да,
Төшенәләр җирнең гаменә.
Йолдыз атылганда килдек җиргә,
Җаннар шул ук, бүтән тән генә.
Баштан ашсын ләззәт, утлы газап,
Янсын бәгырь, көл калсын тәннән.
Безнең өчен шушы дөнья — оҗмах,
Шушы дөнья — утлы җәһәннәм!