Haset ve kin ile dolmuş Tatarli,
Öğütüp götürmeli, Mekerce’de satmalı.
Yazarlara hürmetleri yok,
Dinlerine zerrece hizmetleri yok.
Kalem sahibinin kaleme hürmeti yok,
Onların indinde biiyüklenmeye rağbet çok.
Sözüme bakınız, çığır açarım,
Bana bakmayınız, ben kötüyüm.
Cehalet çiğnemesin, eziliriz,
Kaleme karşı olmayalım, yaralanırız.
Kalem, efendisidir yeryüzünün,
"Nun" suresinde yemin edilmiştir üzerine onun.
Yazarlar vesiledir dinde sebata,
İki cihan cehenneminden kurtuluşa.
Onlardır İslam dinine direk,
Onlara itimat etmek gerek.
Yazarsız yazıldı mı Kur’an,
Yazarsız tertip edildi mi Furkan?
Yazarlardır İslam’a kuvvet,
Onlarda toplanmış, gayret ve asâlet.
Zayıflara arkadaş, güçlülere kumandan,
Onlardır hedef ve yol gösterici.
Onlar kimdir, bunu iyi biliriz biz,
Yazarların çoğalmasını Hak’tan dileriz biz.
Kalem yüce, kalem, yüksek kalemdir;
Tanrinın kavlinde, yemin sözüdür.
Kalem namlı, kalem, şanlı kalemdir,
Şifadır derde, elemleri yıkayan sabundur.
(1905)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).