(Maykov’dan tercüme)
Bana dostlar, eş ve tanışlar,
Verdiler sayısız güzel tavsiyeler.
Dediler: "Biz sana yardım ederiz,
Biraz sabret, yardımına koşacağız".
Dediler: "Korkma sen hiç varlıklı günlerinde,
Gerektiği zaman değil, varlıklı günlerinde".
İnanmamak olmaz, güzel sözler,
Verir tatlı ümitler, parlak yüzler.
İnandım, çalışmayı bıraktım,
Hemen oynayıp gülmeye başladım.
Hâlâ beklemekte, işsiz yatmaktayım,
Olmayan şeyi boş kaba boşaltmaktayım.
Beklerim, yardıma gelmez hiç kimse,
Sonunda aç açık kaldım, ölmedimse de.
Birgün çıkıverdi yardımsever bir mü’min,
Benim ihtiyacımı, lûtfıyla etti te’mîn.
Bana hergün o verdi aş ve ekmek,
Minnetsizce ve esirgemeden.
Dilerim onu kucaklamayı, öpmeyi,
Ona teşekkür edip, gözyaşları dökmeyi.
Ne yazık ki, değil mümkün onu kucaklamam;
O yardımsever insan kim mi? Benim.
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).