Gecenin bir yarısında Mekke aydınlanarak;
Nur indi yere gökten, indi nurdan bir burak.
Hazreti Cebrail, müjdeledi, dedi: "Ya resul,
Hak Teala tayin etti, bu gece olacak vusul.
Bekliyorlar, lâmekânlar, bütün melekler sana,
Arş-ı âlâya geldi, atlansan, ayağının altına".
Sadır oldu o sırada Hak’tan emir: "Kün feyekün!
Böyle kutsal yük ile göklere yükseltildi!
Dünyada herşey kendi aslına döner,
Aştı kudretli gökleri bu gece Kur’an tekrar.
Birlik denizinin altı üstüne geldi o anda, kaynadı,
Bitti, mahvoldu zemin, hem de zaman kalmadı.
Kalmadı şekiller, tamamı dönüştü mânâya;
Dönüştü mânâya, dünya secde kıldı Mevlâ’ya.
Gördü Allah’ı peygamber, secde kıldı, baş eğdi;
İşte bu yer oldu, bütün mescitlerin mescidi.
Oldular saf saf, kıldılar secde, meleklerin tamamı,
Toplanıp herbir nebi, Musa ve İsa canları.
Açıkça göründü, bitmediler yeryüzü münkirleri:
Buradadır kulluğun ve ibâdetin ilahî sırları.
Geçmeden göz açıp yunıuncaya kadar zaman,
Mekke’ye indi, yatağı sıcak oldu hemen.
Ne sayıklama, ne vehim bu, ne hayâl, ne düş idi,
Bir ilahî vakıa, mucize ve sırlı bir iş idi.
(1910)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).