Gördünüz mü dostlarım, güz geldi, dışarıya?
Çok sürmez, gelir ak elbiseli kış da.
Göçmeğe başlar buradan şimdi kuşlar,
Onlar bizden uzak yerlerde kışlar.
Zaferan misâli sarardı orman,
Biçtiler ekinlerini çiftçiler.
Bomboş kaldı, Tatar başı gibi kır;
Azık arar, uçar turgay pır pır.
Çıkıp baş kaldırır, sahrada çim,
Yeşil ipek gibi eder çim çim.
Güneş parlaklığını kaybetti iyice;
Ne y azık, sardı karanlık, gitti aydınlık.
Kulaklarda uğuldar artık soğuk yel,
Dolar içe, üfler, körük gibi yel.
Ne derseniz deyin, tatsızdır güz, tatsız;
Çiçeksiz güz, çimensiz, gülsüzgüz.
Mezarlığa benzedi kırlar,
Çimensiz kaldı düzler ovalar.
Gişeydim ben altı ay boyunca,
Tereyağı gibi eriyip uyusaydım.
Uyuyup da, baharda uyansam,
Kalkıp, yeşilliklerde otursam,
Mesut olurdum o zaman, hem de bahtlı,
Olurdum pâdişâh, bahtlı ve tahttı.
Ne zaman ey fakir millet, bahârtn!
Ne zaman geçer gecen, gelir gündüzün?
Gelir mi Allah’ım, ben kabre düşünce,
Ölüp de ktyâmet gününde dirilince?
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).
(Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994)
Г.Тукайның бу шигыре татарча: Көз, Köz
Это стихотворение Г.Тукая в переводе на русский: Осень (Пер. А.Ахматовой)
Это стихотворение Г.Тукая в переводе на русский: Осень (Пер. В.С.Думаевой-Валиевой)