Fatma görünce odasındaki resmi,
"Bu kim?" diye sordu, kucaklayıp annesini.
Annesi cevap verdi: "İlk oğlumdu o benim,
Yasamıyor artık o. Ağabeyindi senin".
— Anneceğim, anneciğim, ne yapar o nerede, söylesene?
Görmek istiyorum, anneciğim onu bulsana!
— Yok canım, yok gözümün nuru, ağabeyin uyudu;
O derin uykuda, vücudunu kara toprak kapladı.
— Öyleyse, ağabeyimi uyandır, kalksın anne;
Birlikte oynayalım, kardeşini görsün anne.
— Yok, canım, bilir misin, uyandırmağa yoktur imkân,
O, sonsuz bir uykudur, ah, eceldir ismi, onun!
(1909)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).