(Nasrettin Hoca’dan)
Ey Tanrı’m kuluna evvelce hürmet vardı,
Bir zamanlar sarıklının kıymeti vardı.
Ne tarafa yönelsem, halk beni desteklerdi,
Yeryüzü cennetti, zenginlik ve nîmet vardı.
Soru soran yoktu, kargaya ak da desem,
Ah, neydi o günler! Müslümanlarda itaat vardı.
O zamanlar herkes kendi hâlinde yaşardı,
Ne insanları teftiş etmek, ne bu sohbet vardı.
Yetmiyor mu benim okutmam, "Maarif" lâzım, diyorlar;
Muhtasar adlı kitapta cünuplara yıkanmak kaidesi vardı.
Hepsi kâfirlere benzer bu darpantolonluların;
Müslümanlığa uygun hangi tarafı vardı.
Uyuyan, sönen Tatar’a baş kaldırttılar onlar,
Parlak günler geçti, insanlarda rahatlık vardı.
Kimse anlamazdı, hile ve yalanlarımı,
Hocayı masum görmek gibi iyi bir âdet vardı.
Korkutur dururdum, doğru sözlüyü, küfre düştün diye,
Gizli kapaklı işleri çözmeğe kimde cür’et vardı?
Bütün müslümanlar şu çılgın gençlerin yolunda şimdi,
Uyuklayıp kalmışım, geçen o günlerde ne fırsatlar vardı.
Avlardım balıkları, o bulanık sularda,
Ah nerede o günler ki, halkımda cehalet vardı!
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).