Arzum kalmadı artık benim, dilerim sonra dileklerimi,
Şimdi geriye ittim, işe uzanan kolları.
Ulaşamam hürriyete, sınırsız ihtiyarımla;
Çok tatlı, güzel olsa da, doydum hayaliyle.
Fakir kaldım artık: Verdiklerini geri aldı hayat,
Gönlüm boş: Orada kaldı yalnız kaygı, acı, hasret.
Soldurdum, hepsini güzel çiçeklerimin,
Kötü kader, kara bahtım, kör talihim yüzünden.
Ümitsizim: Artık kalan ömrümü dolduruyorum;
Bekliyorum: Sessiz sedasız bir gün daha geçirmeyi.
Sonbaharın son demlerinde, kışa girerken,
Yaprakları dökülmüş ağaçların çıplak dallarında
Kalan en son yaprak gibiyim ben de,
"Düşüyorum" diye titreyen, esen rüzgârla.
(1909)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).