Duyarım, geceleri, biri türkü söyler,
Gönlümüzce güzel, bizim türkümüz,
Türlü düşünceler ilham eder,
Öyle ağlamaklı, kederli türkümüz.
Kesilip kesilip yeniden yükselir,
Bu Tatar gönlümün hisleridir,
Güçsüz düşmüş, son üçyüzyılda,
Kader bizi ezmiş nasıl da.
Az mı mihnet çekti milletimiz,
Az mı gözyaşı dökülmüş,
Millî hislerle alevlenip,
Uzayıp uzayıp yükselir gönlümden.
Hayranlıkla türküyü dinledim,
Bıraktım, âdi dünya kaygılarını,
Gözümün önünden geçer gibi oldu,
Bulgar ve Akidil boyları.
Dayanamadım, gittim, türkü söyleyene,
Dedim: "Kardeş, bu hangi türkü?"
Cevap olarak soydaşım bana:
"Bu türkünün adı, dedi, "Ellüki".
(1909)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).