İmreniyorum size çocuklar, kış geceleri,
Sıcak evde oturuyorsunuz, sobaya yakın;
Oturuyorsunuz, keyfinizce dizilip,
Ne mutlu size, rahatınız yerinde.
Hiçbiriniz tanışmadınız üzüntüyle,
Oturuyorsunuz güzelce sıralanarak,
Kış gecesinin uzunluğunu bile fark etmezsiniz;
Anneciğinizin anlattığı masalı dinlerken.
Dışarıda essin rüzgâr, yağsın karlar,
Evin damındaki samanlar olsun tarumar,
Kuşlar bile uçamasın soğuktan,
Yeriniz sıcak, güzel y a, kaygılanacak ne var?
Gelsin ancak hatırınıza bir vakit,
Herkese verilmemiş böyle baht,
Yetim kalmış çocuklar var, bahtsızlar,
Anası, babası ölmüş, yersiz ve yurtsuzlar.
Böyle kış gecelerinde sığınacak yerleri
Yok onların, üşür yüzleri, burunları;
Ölmezlerse eğer iyidir onlar soğuktan,
Pekçoğunun soğuktandır ölümleri.
Rastlarsanız böyle fakirlere,
Gözü yaşlılara, kederli, dertlilere,
Çocuklar! Siz onları seviniz,
Tatlı sözlerle sâkinleştiriniz.
(1909)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).