Тећдесi жоі ұлы аіын Александр Пушкинге!
Рахмет сiзге, сенiменен ойым бiрге, жан бiрге.
Орман билеп, тас баліиды сенiћ терећ жырыћа.
Несi аіын ұғынбаса іалыћ орман сырыћа.
Неге орман билемесiн сенiћ жырыћ књнмен тећ,
Сенiћ жырыћ тђћiрi берген сљнбейтұғын нұрмен тећ.
Жњрегiме жатіа алып жырыћды мен шаліыдым.
Сен жарыі књн, бар әлемге сђуле берiп баліыдыћ.
Сенi оіыдым, сенi сњйдiм, жырларыћды жаттадым,
Кiрдiм, мiне, жемiсiнен таттым гњлдi баішаныћ.
Араладым баішаћызды, сайран еттiм, кездiм мен.
Сандуғаштыћ нђзiк њнiн жњрегiмнен сездiм мен.
Жњрек іылын шерттi сенiћ нђзiк асыл сљздерiћ,
Орнаттыћ сен мђћгi ескерткiш, iзгi жолды iздедiћ
Шомыламын, бұлағыћа жњземiн мен кенелем.
Мђзџабыћды, дiнiћiздi тексеретiн мен емен.
Жетер емес менiћ књшiм, сiзбен іатар тұрар ем.
Тек іана сен, іуат берер іұдыреттi тђћiрiм сен!
Мђзџап — дiн жолы, бағыты.
1906
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Пушкинә" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).