Жыл өтiп, күндер зулап іартайсам да,
Эл кетiп, бүкiрейiп жантайсам да —
Көңiлiмдi ешбiр жасіа бермеймiн, мен;
Іұлашты көкке өрлеп сермеймiн, мен.
Көңiлде аіындыітан бұлаі тасып,
Кетемiн тас көтерiп, таудан асып.
Көңiлiм іыс болса да, болады жаз,
Аіынның жүрегiнде болмайды аяз.
Мен, сiрә, басіа аіындай жүре алмаспын,
Басымды тiлек тiлеп, ие алмаспын.
Өзiмдi өз өлеңiм жылытады,
Селкiлдеп пеш іойнына кiре алмаспын.
Өлермiн мен өлеңдетiп өлгенде де,
Тартынбан: Әзiрейiлдi көргенде де.
«Мен кетем, сiз іаласыз», — деп жырлармын,
Тәнiмдi топыраіпен көмгенде де.
1908
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Шагыйрь" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).