Уа, достым! Саѓан берер бiр кеңесiм:
Кiсiге сырыңды айтып үндеме сен.
Iшiңде не болса да, тек, өзiң бiл,
Жыла өзiң, іайѓыр өзiң тек өзiң күл.
Жасырын іазнаны ашпа жүрегiңнен,
Сөйлеме, артыі сөздi керегiнен.
Басіаның, ойла, сенде iсi іанша?
Күледi олар саѓан баѓың тайса.
Саі бол сен, бойды аулаі, сал, іасіыр олар.
Кетедi өз жаныңа іас іып олар.
Сырыңды алѓаннан соң әбден бiлiп,
Жүредi «аіымаі!» деп саѓан күлiп.
Іаша көр, «дұрыс!» деме маітауларын,
Бiлiп іой, саѓан іұрѓан «мыіты ау» барын!
Іайѓыѓа, іасiртке түссе басың,
Төккенмен пайдасы жоі көздiң жасын.
Шыі, таѓы бiр адам жоі оңашаѓа,
Сәбидей жыла өзiң оңашада.
Сол кезде саѓан бiреу келiп іалса,
Таѓы бiр кеңес айтам тiлiмдi алсаң,
Деген бол: «Ауырады көзiм менiң,
Бiлмеймiн, жасаурайды неге екенiн!»
1908
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Киңәш ("Якын дустым…)" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).