Эй тюрк-татар дюньясына шавле, нур сачкъан Токъай,
Къара халкъкъа ана тильмен акъ ёлун ачкъан Токъай,
Дертимиз, арзумызны джырлагъан, айткъан Токъай,
Пек вакъытсыз гульдай солып, аслына къайткъан Токъай.
Токъай, сенинъ къыйметинъни савлыгъынъда бильмедик
Сен биз ичюн джан талаштынъ, джырладынъ да, сайрадынъ,
Талий сени хорлагъанда козьяшынъны сильмедик,
Тек башынъа, озь башынъа такъдирге тыш кьайрадынъ.
Ничюн, Токъай, арамызда танъ аткъанджек къалмадынъ?
Ничюн, Токъай, къалып кене ёлбашчымыз болмадынъ?
Бугунь матем тутамыз биз эшиталмай сёзюньни,
Ёкълугъынъны пек дуямыз, хатырлаймыз озюнъни.
Устазымыз, чолпанымыз, сен башымызсынъ, Токъай,
Джол косьтердинъ джашлыкъкъа сен о огьурсыз куньлерде,
Бир чыракъдай корьдик сени биз къаранлыкъ куньлерде,
Бугунь кене оджамызсынъ, ёлбашчымызсынъ, Токъай,
Дертли Токъай, монълы Токъай, омрю къыскъа джаш Токъай,
Халкъчы эдип шаирлернинъ ордусына баш Токъай,
Сенсинъ, Токъай, къальбимизде халкъ сюйгюси яраткан
Сенсинь, Токъай, бугунь бизни «къара халкъкъа» къараткъан.
Инан, Токъай! Бугунь халкъ кучюн алды къолуна,
Талий чыкъып токътаталмаз онди онынъ джолуна,
Бакъыргъанынъ, чакъыргъанынъ сенинъ нафле кетмеди,
Ах, не языкъ коралмадынъ, омрюнъ вефа этмеди.
Урьмет сагъа тюрк татарнынъ сайып сюйген Токъайы,
Акъикъаткъа, халкъкъа бола джанып кюйген Токъайы,
Тарихымыз байрам этсин, козь айдынлар яшасын,
Сендай шаир етиштирди, Токъайымыз яшасын!..