Диҡҡәткә лайыҡ хәҙерге көн татарҙың йәштәре:
Аңламаҡ, белмәҡ, тәрәҡҡи, мәѓрифәт, хикмәт менән
Әйләнеп һәм нурланып тормаҡта һәр мәл баштары.
Бындай күренеш һөйөнөсөнән инде мин алдан беләм:
Тик былар беҙгә кәрәк диңгеҙ төбә ѓаувастары.
Өҫтә был йәмһеҙ болот баштан китер, ямѓыр яуыр,
Ергә рәхмәттәй төшөр йәштәрҙең изге теләктәре.
Шаулап аҡҡан һыу булыр тау баштары, тау аҫтары.
Күк булып күкрәр һауала хөр йәшәү даулаштары,
Ялтырар изге көрәштең хәнйәре, алмастары.
Иөрөмәһен бәѓере өҙөк милләт кейеп ҡашһыҙ йөҙөк,
Беҙ уның бик ҙур маҡтаулы, ысын брильянт ҡаштары!
1912
Башкортчага М.Сираҗи тәрҗемәсе (Г.Тукайның "Татар яшьләре" шигыре).
(Чыганак/Источник: Тукай Г.М. Шигырьләр (татар, рус, башкорт, чуваш, удмурт, мари телләрендә). — Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 135 б).