Тербетпек болсаң халыі жүрегiн сен,
Ойласаң сол халыітың тiлегiн сен!
Сен онда: ащы іасiрет күйiн жырлат,
Не керек ойын, күлкi күйiн жырлап.
Іараңѓы, тым көңiлсiз — өмiр жолы,
Дүниеде кiм болса да көредi оны.
Жүрегi тiлiм-тiлiм жараланып,
Жатады жасырын ѓана күйiп-жанып.
Сорлы адам!i Сырттан ойнап, сырттан күлiп,
Іайѓы ойлап-жанады ол, iштен тынып.
Бұл өмiр — мереке, ойын заманы емес,
Іайѓысыз кiсi болса, адам емес.
Мае адам, тек, уаіытша тым көңiлдi,
Өзi iшiп есiрген соң ащы уды.
Дейдi мас: «Дүние іызыі… көп тамашаң..
Адам жоі дүниеде менен асар!»
1909
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Сәрләүхәсез" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).