Өте әдемi! Іарашы сен, бұл іыздың көз, іасына,
Миллион рахмет суретшiге, іандай шебер наіышына. (1)
Күн бе, әлде?.. Іолаң шашты іайдан ѓана алды екен?
Көр тәңiрiнiң іұдiретiн, сал көзiңдi басына.
Уа, күн! Сен де ұялдың-ау, бұл аруѓа тең келмей.
Тек, жүзiңнiң бейнесiне, келбетiне, шашына.
Егер, көрсе бұл суреттi ѓашыі болып, толѓанып,
Мәжнүн де безер едi, іол сiлтеп өз Ләйласына.
Болса егер, осы сурет дәл жұмаідың төрiнде,
Менсiнiп бiр іарамас ед, Адам даѓы Хауасына.
Түспес едi бұзыі жолѓа Һарут пенен Март та,
Азѓырылмас едi олар iблiс, шайтан еѓуасына. (2)
Тәттi ернiңнен сүйсе егер, кәусерiңдi не іылсын?
Тең келедi ол бұл дүниенiң Іызыр менен Iлиясына. (3)
Көрсе сенi iблiс те, райдан іайтып тәубамен
Сәждеге бас иер едi, іайта келiп алласына.
Сенi маітап, сайрамаса бұлбұл іұстар неге керек.
Кетсiн бұлбұл, кiрсiн пышаі жердiң сандуѓашына.
(1) Наіыш — әшекей.
(2) Егуа — алдау, азѓыру.
(3) Іызыр Iлияс — аңыздаѓы өлмейтiн пайѓамбарлар.
1908
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Бер рәсемгә" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).