(Ескерткiш)
Уа, аіын, бiлiнбесiн аіындыѓың,
Саіталсын, жүрегiнде асыл сырың.
Бiлмесiн, болса аіындыі іұдiретiң,
Нәзiк тән, көрiнбесiн шын суретiң.
Кей кезде іұбылып баі түрлi түске:
Я, тентек, я жеңiлтек мiнездi iсте.
Ешкiмге сөйлескенде сырың берме,
Күлсең күл, салмаіпен күл, ентеленбе.
Сөз іылса, кiрiспе оѓан аіындарды,
Кiрicciн жолдасың-аі аіын жанды.
Өзiңе басіа дүние, басіа өмiр тап,
Жалѓанның уаі-түйегi аіынѓа жат.
Өз еркiң не болсаң да, айтар сөзiм:
Көтерме, тәкәппарсып, өзiңдi-өзiң.
Аіынѓа келiспейдi ұсаі өмiр,
Ұша алмас асыранды іұс – оны да бiл.
Аіындыі тажы мәңгi киiлмейдi,
Алтынѓа жылтыраѓан болсаң пенде.
Бас име дүниеге, сенен төмен,
Алдында төмендердiң іаіпа елең.
Сен патша! Сен ұлысың. Іарама оѓан,
Бас исiн, керек болса, дүние саѓан.
Ренжiтсе таж жүректер көңiлiңдi,
Үндеме, төзiмдi бол, оѓан мүлде.
Мейлi олар былѓай берсiн зәмзем суын,
Уа, аіын, еске саіта, сөзiмдi ұѓын!
1908
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "…гә (Ядкяр)" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).