Бiр кiсi, ыстыі күнде жуынуѓа,
Шелектi толтырады саліын суѓа.
Киiмiн шешсе даѓы шiмiркенiп,
Сескендi, саліын судан тiтiркенiп.
Бiресе шелектi ұстап, суды төгiп,
Іұйынсам іалам ба деп жаурап, тоңып.
Тапіандай бiр амалды келтесiнен:
Асырып іұйды суды желкесiнен.
Тапты айла, сасады ендi, ол несiне,
«Бiр тамшы шашыраѓан» жоі денесiне.
***
Мұңы жазѓан себебiм, жетпей дәтiм,
Осындай жасіанады махаббатым.
Мен сүйем, адасамын аіылымнан,
Бiраі іоріып іашамын ѓашыѓымнан.
Кездессем бiлмегенсiп, өтем көрмей
Iшiмде от жатса да, сыр бiлдiрмей.
Бiлмесiн деп, сескенiп, шыѓып есiм
Өлең жазсам іоямын жалѓан есiм.
Тұрса да жүрегiмдi шалып жалын,
Кездессе саліын ѓана сез айтамын.
Есiттiм: — көптен берi кеткен, — дейдi ол,
Орныііан. Бiр іалга жеткен, — дейдi ол.
Несiне сәлем айтып, жазамын хат,
«Мың шүкiр кеткенiне» көңiлiм шат.
***
Бұл сырды бiлмедi ме? «Бiлдi ме екен?»
Бiлсе де бiлмеген боп жүрдi ме екен?
Мейлi, оның маѓан керегi не,
Астына аяѓыңның өлеңiмдi, —
Тесейiн осы өлеңдi оіып барсын.
Жазѓан деп аіын маѓан есiне алсын!
1908
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Кызык гыйшык" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).