Іайгылан сен, уа, көңiлiм, шерлi көңiл, жан көңiл!
Тәңiрге де тым сүйкiмдi іайѓыланѓан һәр көңiл!
Минут сайын дүниеде күтер көңiл жемiсiн,
Пiспес сiрә, жемiс таѓы сөнген көңiл, тар көңiл.
Бiлек сыбан, шыда бұѓан, іасіайып тұр жартастай.
Көктен келген зұлымдыіты, өзiң іарсы ал көңiл!
Мөлдiр аіын жүрегiмен сәулеңдi шаш, төк нұрды,
Бұѓан дейiн шаң, тот баскан, кiрлi көңiл, зар көңiл!
Жалын жiгер, күштi талап, артыѓыраі жаннан да,
Сiлкiн көңiл, шарыіта сен, жоѓарыраі бар көңiл!
Шыі биiкке, кер іанатты! Жеттi уаіыт мезгiлi,
Көкке талпын бола берме әр нәрсеге дал көңiл!
Жалынды азап ортасынан іұтіарасың сенемiн:
Тұрганымда жардан іұлап, зор көмегiң бар көңiл!
Іатты ұѓын: жоймай тұрып адамдыітың іасиетiн —
Саіта көңiл. Тарт азапты. Іалсын жанда ар көңiл!
1909
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Күңел" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).