Уа, достар, күз келгенiн бiлемiсiң?
Таяу тұр арт жаѓыңда мiне іысың?
Іұс кеттi ұзаі сапар ұшып жолѓа,
Сайрандап, дем алмаішы іыстауында.
Сарѓайды заѓпырандай іалың орман,
Шаруалар, әлдеіашан егiндi орѓан.
Татардың басындай боп таіыр дала,
Жем iздеп торѓай ұшіан бiр аз ѓана.
Ойнайды күзгi сагѓм жерде баліып,
Іұбылып алуан түске көздi тартып.
Аліымдап күз тұрѓан соң ерiк бермей,
Күн даѓы сәуле, нұрын кемiткендей.
Саліын жел мазасын ап іұлаѓыңның,
Гуiлдеп iшiн тартіан о да бiр жын.
Мұңданѓан, іабаі түйген, күз көңiлсiз,
Сарѓайѓан жердiң бетi үнсiз, гүлсiз.
Бейне бiр іабiрге ұісап іалды дала,
Іуарып, сәнi кетiп сай мен сала.
Алты айдай бейне өлiк жатсам даѓы,
Еримiн сары майдай мен де таѓы.
Ұйыітап көктемеде тұрѓандаймын,
Көктемде баліып туѓан нұрлы айдың.
Баіыттың іұшаѓына кiремiн, мен.
Патшадай әсем таііа мiнемiн, мен.
Уа, халіым, іашан жазың жетер екен,
Іара күн іашан бастан өтер екен!
Жетер ме, мен іабiрге кiрген шаіта,
Болмаса, тiрiлгенде ѓарасатта (1).
Гарасат — іиямет, екiншi дүние.
1906
Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов (Г.Тукайның "Көз" шигыре).
(Чыганак/Источник: Ѓабдулла Тоіай. Таңдамалы шыѓармалары. Екiншi
басылуы. Татаршадан аударѓан Жаіан Сыздыіов. — Алматы: Жазушы баспасы,
1975. — 336 бет).