Şeyh ve eşek övünür,
Ővünmekte mânâ var,
Eşek der: "Ben zenginim,
Bende dizgin, yular var".
Şeyh der: "Anırma,
Ben senden de zenginim;
Benim sangımın altında,
Ata takılan yular var.
Sen dizginli olsan da,
Pek övünme dur hele;
Ben övüneyim, sen dinle,
Benim sözümü tut hele.
Bana şeyh diyenlerin,
Herbiri senin gibi eşek,
Benim iyi olduğuma,
Hiçbiri getirmez şüphe, şek.
Onları ben dizginlerim,
Hiç acımadan yağmalarım,
Şiş göbekli zenginleri,
Gasp etmeden duramam.
Olsan sen hayvan ve nadan,
Senden daha çok benim nadan,
Tembellik ve cehalet,
Armağan bize, Allah’tan.
Biz halkı aldatırız,
Zehre biz "bal” deriz,
Midemiz dolunca, millete:
Sen aç susuz kal, der
Tatarları ben çekerim,
Benim elimde dizgin,
Neden çekmeyeyim, Tatarlar,
Beceriksizdir, beceriksiz.
Geğirmem de iyilik,
Sümkürmem de iyilik,
Ben hapşırsam sevaptır,
Çok yaşasın eskilik.
Sana sözüm şu eşek;
İyi olur anlaşsak,
Yüzelim yalan içinde,
Sen kayık ol, ben kürek.
Sen bana mürit ol,
Beni sırtında taşı,
Açalım deve pazarı,
İtikafa girelim".
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).
(Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994)
Г.Тукайның бу шигыре татарча: Мактанышу,
Maqtanışu
Это стихотворение Г.Тукая в переводе на русский: Бахвалы (Перевод Р.Морана)