İşte akşam. Koca köyün üzerine doğdu nurlu ay,
Gümüşlendi bütün evler ve sahralar parlıyor.
Köy ıssız; sabahtan akşama kadar çalışıp yorulan
Halk uyuyor, derin, tatlı ve rahat uykuya dalmış.
Havlamıyor sokakta köpekler, köy adetâ ölü, ses seda yok;
Köyün bir ucunda, bir evde sönmemiş, yanar ışık.
O evin içinde yatsıdan sonra, bir kadıncağız,
Seccadesine oturmuş, bütün dünyadan kesmiş ilgisini;
Ellerini yukarı kaldırarak, hatırlar oğlunu,
"Tanrı’m" der, "mesut olsun sevgili oğlum!"
Akmaktadır zavallıcığın gözünden damla damla yaş,
Der, neden benim duam Tanrı’ya ulaşmaz?
(1909)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).