Gönül arınır, bütün düşüncelerden,
Dağılır fikirler, hallaç pamuğu gibi.
Gönülde saklanan gizli hazine,
Vakti gelince gider kendi yerine.
Dökünce içimi, eder ruhum tatil,
Edemem hiçbirini tahkik, ve tahlil.
Bâzıları şimdi bana kızıyorlar,
"Niye yazmıyorsun hiçbirşey", diyorlar.
"Vaktimyok", diyorum onlara,
Zaman bulamıyorum yazmağa".
Nasıl ki, cüzdanınızın dibinde,
Bilirsiniz olmadığını bir kuruşun bile,
Dilencilere dersiniz "Bende bozuk yok!"
İşte böylece ben de derim: "Vakit yok!"
(1910)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).