Koşturup çift at, dosdoğru Kazan’a gidiyorum bakarak,
Sürüyor atları arabacı, mahmuzlayıp tartaklayarak.
Geceydi, sevinçle nurlar saçarak ay parlıyor,
Esen hafif rüzgârda ağaçlar, yapraklar sallanıyor.
Her taraf sessiz. Fikrim bana neler mırıldanıyor, okuyor,
Nedense gözlerim ağırlaşıyor, tamamen uyku bastırıyor.
Sonra gözümü açıyor, yabancı kırlar görüyorum.
Ah bu nasıl ayrılık? Ömrümde sanki ilk defa görüyorum.
Sağ ol, şen kal, affet, ey benim doğduğum yer,
Benim türlü türlü hayâller kurduğum yer.
Hoş ömür sürdüğüm şehir! Şimdi uzaklarda kaldı;
Ah, tanıdık evler, büsbütün gözden kayboldu.
İçim sıkılır, yanar yürek, kederli, düşüncedeyim;
Bir tanecik arkadaş bile yok, yalnız ikimiz: Fikrim ve ben.
Ah günâhımın korkunçluğu, arabacı da pek sessiz,
Söylemez "Bir güzelin yüzüğü ve kalpağı" türküsünü!
Sanki kimsem yok gibi, birşeyyok, bir şey ki;
Var olan var, yalnız kardeşler yok, yetimim, yetim.
Burada herşey yabancı bana: Binali, Bikmolla da kim?
Bikmuhammed, Biktimir, hiçbirini tanımıyorum, bunlar kim?
Sizden ayrılıp kardeşler, yurtsuz, güçlükle yaşamak;
Güneşsiz, aysız yaşamak gibidir, bence.
Bu düşüncelerle kaskatı kesildi başım,
Seller gibi akıp gitti gözyaşlarım.
Bir ses geldi kulağıma, yankılandı bir zaman,
"Kalk, genç! Ulaştık Kazan’a, karşımızda Kazan".
İçimi ferahlattı bu ses, sevincimden gönlüm coştu;
Haydi, sür arabacı, Kazan’a! Atlan sür, deh deh deh!"
Sabah namazı için, pek güzel, içli okunuyor ezan;
Ey Kazan! Dertli Kazan! Dertli Kazan! Nurlu Kazan!
Buradadır atalarımın köşeleri, bucakları,
Buradadır, dertli gönlün hurileri, cennetleri.
Buradadır, hikmet, marifet, irfan, buradadır nur,
Buradadır, ince bettim, cennetim, buradadır hurim.
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).