Çocukluğunu düşünür bütün şâirler,
Acı tatlı hâtıradır bu, her şâire;
Bayram gelince, ben de hatırlarım,
Oynamak isterim, çocuklarla beraber.
Arafe gecesi, heyecanla uyuduğum çağlarım,
Sabahı iple çekişim, bir türlü atmayan tanım;
Yeni pabuç, yeni gömlek, yeni pantolonu
Yastığımın altına koyarak uyuduğum çağlarım.
Sabaha karşı uykuya daldığım günlerim,
Rüyamda bile nurlu bayramı beklediğim günlerim;
Anneciğimin seslenişi hâlâ kulağımda:
"Bayram geldi, kalk yavrucuğum! Kalk, yavrum!"
Tan attıktan sonra sokak boyunca koştuğum günlerim,
Masumane lezzetler ve huzur bulduğum günlerim,
Kurban eti, lezîz bayram pilavı üstünde,
Namaz kılıp, güle oynaya döndüğüm günlerim.
Düşününce o güzel günleri, akar gözden yaş,
Huzurluydu o zamanlar, ne hoştu o yaş!
Bayram günü, gökten yere nurlar yağar,
Sanırsın ki o gün iki güneş birden doğar.
Tanri’m! Çocukluğuma döndürmendir dileğim,
Dileğimi, senden başka kimden dileyeyim;
Bayramlarda yine çocuk olayım,
Rahatlayıp, koşup gülüp oynayayım.
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).