Pekçok "yılan" ses çıkararak kenardan bakarlar bahtıma,
Süzüle kıvrıla kötüler, tırmanırlar tahtıma.
Sanki, hayat evimi saran karanlık azmış gibi,
Tahammül edemezler bir köşeden aldığım ışığıma.
Özleri sözlerinden alçaktır, gözleri dizden aşağı.
Köpek gibi havlarlar kusuruma, göz yumarlar iyiliğime.
Dünyadan bıktım, ümidim yok, onlar çoğalsalar da.
Yalnız öldükten sonra ben, çiğnemesinler naaşımı.
Seviyorum bu dünyayı, çünkü tamamen mahkûm, yok olmağa.
Müptelâlar parçalanir, heveslenerek onda yaşamağa.
Güler yüzle karşılarım yükünü, hastalığını,
Hafife alırım, yüreğime kapkara kan dolduruşunu.
Az mı itildim, kakıldım, ben zavallı yetim.
Azıcık yetiştirdi, okşayarak alnımı, milletim.
(1912)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).