Fatma:
Niçin ötmüyorsun, bülbül?
Sen ötünce şen olur gönlüm.
Kafesin güzel, yanındadır aşın.
Neden boynunu büktün böyle mahzun?
Bülbül:
Ah, benim ötecek yerim ormandı,
Orada sevdiğim herşey vardı.
Burada nasıl neşeli olabilirim?
Orada üç tane yavrucuğum kaldı yetim!
Hem beni orada dostum bekler,
Özler, sararır, acı çeker.
Bilir misin sen, zordur mahpusluk,
Olsa bile kafesi altından.
Fatma:
Ya, öyleyse kafesini açıyorum,
Git, kurtul, et bana hayır dua,
Git canım, şimdi yeşil ormanda uç,
Hemen yetim kuşcağızlarına kavuş.
(1910)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).