Birdenbire kaplar etrafı dumanlı bir hava;
Karlar uçar, serpilir, kar üstüne kar yağar.
Kar yüzümüze çarpar acımasız, göz açtırmaz.
Her kar tanesi bir kurt olur, yankesici olur.
Karı yemek istercesine, düşer yere donuk ay ışığı;
Korkar ay sanki; ışığı bazen ak olur, bazen sarı.
Gün boyunca, sessizdi, ölü bir yılan gibi yol,
Ansızın başlayiverdi fırtına, işte kötü olan buydu.
Yoksa, kurtuldu mu bağlarından Kaf Dağı’nın devleri?
Delindi mi yoksa, Tanrı’nın sonsuz, büyük minderi?
Kar olup uçuyor mu yoksa, bu minderin yünleri?
Koşuşarak yün mü topluyor, Kaf Dağı’nın cinleri?
Karlar arasından bakarak söylenirim; ay güler.
Sanki, sıkıntıdaki fakire, köşkünden zengin güler.
(1912)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).