Kim yarattı? Kim çıkardı ey günâh kelimesi seni?
Manasızsın, hazmedemez saf akıllar seni!
Gereksiz bir kelimesin, sen kabahatsin, suçsun;
Bize bir gemsin, bil ki sen hayata düşmansın.
insan azıcık durup düşünse, hür ve mutluyken,
Hemen sen düşersin, sevinç üzerine leke gibi.
Aldatırsın, değiştirirsin, sıkarsın, durdurursun,
Sen ezersin, hür dünyanın gönlünü daraltırsın.
Sen, yatak odamızda saklanan zavallı hırsız!
Yalnız durup, gözünü dikersin içki âlemini gözlersin.
Azıcık çığırından çıksa sevişip, öpüşmek, kucaklaşmak,
Yılan gibi sesler çıkarırsın: "Dur, dur, yeter artık!"
Ömre fısıldarsın: "O uygundur, o değil".
"Öteki hiç uygun düşmez, bu pek mâkûl".
Bizim yaradılışımıza uygundur, senden kim fikir ister?
Hür insanın karşısında yerler ve gökler titrer!
(1911)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).