Yazarken gördüm ki, lambamın içinde yağ azalıyor;
Önümdeki kâğıttan taşıyor, fikirler gönlüme sığmıyor.
Işık sönünceye kadar yazarım, diye, çiziktiririm çabuk çabuk,
Kâğıt üzerinde kalır, sâdece eğri büğrü izler.
Noktalar koyarım, uygun düşen yerlere,
Kendi yazımı seçebilirim derim, nasılsa yarına.
Çok geçmeden, ışığım pır pır ederek zayıflar,
"Püf!" diye son pırıltısını gösterdikten sonra söner.
Ne yaparsın? Her taraf karanlık. Çaresiz yatarım;
Uzanırım yatağıma, türlü fikirlerle dolar kafam.
Karanlıkta düşüncelere dalarken,
Titrer yüreğim ağlayarak, lambaya döner;
"Ne şans! derim, ertesi geceye kadar bir daha yanmasan,
Bu uykudan ben de mahşere kadar uyanmasam!"
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).