Sıkıntı verse de, dayan, sır verme;
İnsanın başına neler gelmez ki gençlikte?
Hayat, kiminle vazgeçti kavgadan?
Savaş sen hiç durup dinlenmeden.
Senin gibidir o, eşitsiniz siz,
Güreştiğini yenemez o mezarsız.
Güreşmek zordur, çok cephesi var,
Ancak yenersen, ganimeti, malları var.
Kan içici, yırtıcıdır o, kaplandan;
Kaçabilir mi kaplandan bir arslan?
Ölmez, dünyada her acı çeken,
Doğruyu bulamaz, yolunu her şaşıran.
Savaş uğrunda, çalış, çabala, yorul, terle;
Alçaklardan sakın yardım bekleme.
Eğer zerrece olursa himmeti,
Ondan sonra dağlarca olur minneti.
Saadet ağacına çıkacaksan, kendin çık,
Bizzat kendin göster her türlü gayreti.
Demesin kimse, yükseldi benim sayemde,
Dönüp şimdi, vermiyor bir selâm bile.
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).