(Küçük bir kısmı Rusça’dan)
Gönlüm hiç açılmasa, içim sıkılsa,
Kendi kendimi göremeden, ruhum çökse,
Cefâ çeksem, yorulup busem, şu başımı
Koyamasam, cana yakın, sıcak bir göğse.
Hasret sonra, hasret gelse sıra sıra,
Sıkıcı düşüncelerle tamamen dönse baş,
Kurusa büsbütün akmaz olsa,
Gözlerimden durmadan dökülen yaş.
O zaman ben, elime kitap alırım,
Onun faydalı sahifelerini karıştırırım;
Huzura kavuşur o ânda ruhum, bedenim,
Böylece, dertlerime derman bulurum.
Okuyarak buldum doğru yolu ve sözü,
Okumaktır, benim yol gösteren yıldızım;
Sevmemeğe başladım dünyanın küçüklüğünü,
Açılmakta, nûrlanmaktadır gönlüm, gözüm.
Hafiflerim, arınırım okurken,
Teşekkür ederim, okuduğum kitaba.
İtimâdım artar kendi nefsime,
Ümit ile bakmağa başlarım geleceğe.
(1909)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).