Gece kafesi açtım, zavallı kumcağızı bıraktım.
Zorla tutmuştum onu; yeşil, sonsuz ormana yolladım.
Ona verdim hürriyetini, anladım ki o ân,
Huzur bulmuşum, tamamen rahatlamış gönlüm.
Gözlerimle takıp ettim: Kuşçuğum ormana doğru uçtu;
Kayboluverdi gökyüzünde çabucak, sanki hiç yokmuş gibi.
Uçarken kederli kederli ne de güzel öttü,
Sanki bana, onu bıraktığım için teşekkür etti.
(1909)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).