Cihanın sıcağını, soğuğunu, buzunu, karını gördüm;
Neler görürse bütün öksüzler, hepsini gördüm, hepsini gördüm.
Artık neşe, mutluluk istiyorum, gerektiği kadar çok;
Çocukluğumda cefâ çekti garip başım, pekçok.
Çıldırarak, delirerek sürerim dünyanın sefasını ben;
Geri alsın kötü kader, estirdiği korkuları derim.
Şöhret ve itibâr isteğiyle bir zamanlar, göklere yükseldim.
Havasızlıktan, güçsüzlükten yere düştüğümü gördüm.
Ayaklarım, kanatlarım var; kavga gördüm, dövüş gördüm,
Sebatkârım, hayat doluyum: Özümde ululuk gördüm.
Gülme, düşmanım, olgunlaşıp yetişmiş pehlivan ile;
İyi saklan münafık, avlarım birgün seni ağ ile.
(1912)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).