Dost oldular, arslan ile birgün kaplan,
Fikir birliğine vararak yaptılar her işi.
O sırada, nereden bilinmez, çıkageldi bir kedi,
Karşıladılar onu, "haydi bize katıl, ittifaka gir" diye.
Sözde anlaşsalar da, herbiri ayrı yaşardı,
Herkes bulduğunu yer, ayrı yatardı.
Kaplan avlayarak eşeği, koyunu parçalardı;
Kaplanın müttefiki kedi sâdece bakakalırdı.
Gördüğü atı, sığırı, ete çevirirdi arslan;
Bizim bedbaht kedi, bakmakla yetinirdi.
Avlanamıyordu kedi, açlıktan ölecekti neredeyse;
— İttifak toklukla mı? diye, dostları gülerdi ona.
Dertli dertli ağlardı kedi: "Siz doydunuz, ben açım;
Neden sâdece ben aç kalıyorum! diye.
(1911)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).