Nazîrsiz şâir oldun, aferin Puşkin Aleksandr,
Benim de derdim, şevkim senin derdinle yeksandır.
Senin şiirlerinle, bence, ağaç ve taş da raks etmiştir,
Ağacı raks ettirmemek şâir olan insan için noksandır.
Nasıl raks etmesin, şiiri güneş ışığı gibi parlaktır,
Ne şâirdir ki, şiirleri ona Mevlâ ‘dan ihsandır.
Kasavet gelmez kalbe, senin şiirin karşıdır buna,
Nasıl ki, güneşin karşısında parlarsa herşey ve dünya.
Okudum, ezberledim, bütün eserlerini,
Girip gül bahçene ben de tattım, meyvelerini.
Senin bahçende gezdim, yürüdüm, dolaştım;
Görerek bülbüllerini eyledim seyrân.
Sözlerinden gönüllere renkler, cana parıltılar dolar,
Dikilmez böyle olmadıkça hiçbir nâma heykeller.
Meramım, isteğim, sâdece senin manzum ve mensurundur,
Dinî mensubiyetini, mezhebini teftiş etmek, benim işim midir?
Evet, derdim aynıdır, ancak bende ona erişmek için yok derman,
Fermanı verdiği gibi, dermanı da verir, sâhib-i ferman.
(1906)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).
(Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994)
Г.Тукайның бу шигыре татарча: Пушкинә, Puşkinä
Это стихотворение Г.Тукая в переводе на русский: Пушкину (Пер. С.Ботвинника)
Это стихотворение Г.Тукая в переводе на русский: Пушкину (Пер.В.С.Думаевой-Валиевой)