Rüyamda, güya, güçlü bir pâdişâhmışım,
Tacım süslüymüş, inci, mercan ve akiklerle,
Seni sevmem, şiir söyleyip şâir oluşum,
Gayretlerim, tamamen boşunaymış.
Taçlı başımı huzurunda eğiyormuşum,
"Cananım, seni seviyorum" diyormuşum,
Ne diyecek bana sevdiğim diye,
İçin için yanıp tutuşuyormuşum.
Etrafımı çevreleyen askerler de,
Gülyüzüne gözlerini dikmişler;
Bana şefkat gösterecek misin diye;
Hepsi nefes almadan beklemekteler…
Rüya bu, gördü rüyayı şâir uyandı,
"Kötü kader!" diye azıcık düşündü,
Devam edemedi düşünmeğe zavallı âşık,
Ilık gözyaşlarıyla ıslandı gözleri!
Biraz sonra, neşesi tekrar geldi yerine,
Ağladığına şaşırıp kaldı,
Sevgim yine eski sevgi ama,
Olmayan şey pâdişâh olduğumdu, dedi.
(1910)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).