Ey Allah’ım! Pâdişâhım! Hiç şüphe yoktur gücüne,
Emir verir, tarümar edersin acımadan insanın mülkünü.
Gözüm yoktur kimsenin malında, mülkünde, bahtında,
Hattâ özenmem hiç, pâdişâhların tahtına.
Göz dikmem hiçkimsenin evine barkına,
Dönüp bakmam bile kimsenin atına, sığır ve öküzüne.
Hiç cazip gelmez bana, güzel faytonu ve arabası.
Sürsün sefa derim, etmiş ihsan Allah’ı!
Ey Tanrı’m! Neyleyim, eğer birinin görürsem hanımını?
Hatırlatıyorsa bana cennet sarayı bahçesini.
O, Züleyhalar ve Leylalar gibi güzelse,
Kıskanırım… (estağfurullah) ey affedici Allah’ım!
Ne yapmalı ki, dünyada açılsın sekiz cennet kapısı?
Nasıl tatmalı güzel, leziz cennet aşlarını?
Affet, Tanrı’m beni, ben bir günlük kelebeğim,
insan dayanabilir mi, görse yeryüzünde melek?
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).