Affet beni, bağışla, Tanrı’m benim.
Pek sıktır huysuzlanarak ağlayışlarım;
Bazen de yaramazlık ederek,
Hiç yoktan bir ânda kötüleyişlerim.
Affet Tanrı’m, babamı, annemi,
Büyükannemi, ablalarımı, dedemi, ninemi.
Huzurunda inci gibi gözyaşı dökerek, diliyorum,
Kabul et Tanrı’m, daha pek küçüğüm.
Uyurken bile, gösterme bana kötü düşler,
Yoksa ondan korkarak uyanırım geceleri.
Sabahleyin uyandığımda, güzel güzel,
Gürüldesin, çıtır çıtır yanan sobalar.
Hem, birşeyi annemin hatırına getir,
Bir meleğin desin ona: "Kuymak pişir".
Sabahleyin kuymak yiyip, çay içtikten sonra,
Sana ederim Tanrı’m, binlerce şükür.
Yarın gün güzel olsun, açık olsun hava,
Çeşitli kuşlar cıvıldasın bahçemizde.
Yaramaz kardeşim, oyuncaklarıma dokunmasın!
Yaz bütün bunları, mukaddes levh-i mahfuza.
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).