— Ey tavşan, korkak tavşan, yumuşak tavşan,
Kederlisin bilmem hangi dert ve kaygıdan?
— Bak canım, sen çocuksun, bilemezsin;
Büyük derdim var, nasıl kederlenmeyeyim.
Biz ikimiz, anne tavşanla baba tavşan,
Yavru tavşancıklarımız, yine bizden doğan,
Hepimiz bir aile olmuştuk,
Çoğu zaman neşeyle dolmuştuk.
Yavrularımızı yiyiverdi bir kurt,
Pek kötü yırtıcıdır, o kahrolası kurt!
Çok geçmeden kaybettim annelerini,
Doldu gönlüm acıyla, nasıl anlatmalı.
Geldi kötü bir avcı, köpeğiyle,
Vurdu, öldürdü onu tüfeğiyle.
O günden beri aş değildir aşım,
Dertliyim, yalnızım, durmaz akar gözyaşim.
(1910)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).