Бына кис. Ҙур ауыл өҫтендә сыҡты нурлы ай ҡалҡып,
Көмөшләнгән бөтөн өйҙәр, вә сәхрәләр тора балҡып.
Ауыл тын; иртәнән кискә ҡәҙәр хеҙмәт итеп ар(ы)ѓан
Халыҡ йоҡлай — ҡаты, тәмле үә рәхәт йоҡоѓа талѓан.
Урамда өрмәй эттәр ҙә, ауыл үлгән, тауыш-тын юҡ;
Ауыл ситендә бер өйҙә фәҡәт һүнмәй тора бер ут.
Ана шул өй эсендә йәстүенән һуңыраҡ бер ҡарсыҡ
Намаҙлыҡҡа ултырѓан, бар йыһандан күңелен арсып.
Күтәргән ҡулын доѓаѓа, яд итә ул шунда үз уѓлын:
«Хоҙайым, — ти, — бәхетле булһа ине һөйгән гәзиз уѓлым!»
Тамалыр меҫкенемдең тамсы-тамсы күҙҙәренән йәш;
Ҡараѓыҙ: шул доѓамы инде Тәңре ҡаршыһына бармаҫ?
1909
Баршкортчага И.Киньябулатов тәрҗемәсе (Г.Тукайның "Ана догасы" шигыре).
(Чыганак/Источник: Тукай Г.М. Шигырьләр (татар, рус, башкорт, чуваш,
удмурт, мари телләрендә). — Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 135 б).