Eğer görsem cennette ben yüzünü,
Görürüm ay yüzünde kendi yüzümü.
Bilirim, beni meftun edersin,
Büyülersin, beni efsun edersin.
Güzelliğin tabiîdir, semavîdir,
Her latîf uzvun övülmeye değer.
Severim seni ben, pek severim,
Beğenirim, yanarım ben yanarım.
Benim yeryüzündeki sevincim unutulur,
Cennete mahsûs gururum gelir.
Senin her sözünden cana huzur gelir,
Her sözünden gönlüm sükûn bulur.
Senin bedenin yaratılmış semâ için,
Lisânın zikir, tespih, dua için.
Sesin âlâ, bülbülün sesinden,
Ayrılmak ister mi kimse senden?
Varlığın mukaddestir, muhteremdir;
Biz günahkârlarla denk değildir.
Güzelsin, güzelsin sen, güzelsin.
Güzeller güzelinden daha güzelsin.
Güzelsin, zebercetsin, lâlsin;
Lâkin sen insanoğlu gibi değilsin.
Güzelliğin doğrusu övgülere değer,
Ancak, yeryüzü kızı senden daha sevimlidir.
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).
(Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994)
Г.Тукайның бу шигыре татарча: Хур кызына , Xur qızına
Это стихотворение Г.Тукая в переводе на русский: Небесной деве – гурии (Пер. В.С.Думаевой-Валиевой)