Ömrün en zor, sıkıntılı, neş’esiz bir ânında,
Eğer yanarsam keder ve hüznün ben ateşinde,
Okurum sık sık, gönülden, bir güzel sure Kur’an’dan,
Azaplar mânevî bir el ile alınır candan.
Uçar gönülden bütün şek ve şüpheler ve ben ağlamaya başlarım,
Yanaklarımı mukaddes gözyaşımla incilemeğe başlarım.
Tamamiyle arınır gönlüm; iman ederim, olurum mü’min;
Gelir rahatlıklar, hafiflerim: Kurtulurum ağır yükten.
Allah’ım! Yasakladığın şeyler gereksiz ve faydasızmış, derim;
Baş koyarım secdeye: "Allahtihak! Allahüekber!», derim.
(1908)
Çevirmen: Dr. Fatma Őzkan
(Чыганак/Источник: Abdullah Tukay’in şiirleri. — Çevirmen Dr. Fatma Őzkan. — Türk Kültürünü Araştirma Enstitüsü, 1994).