Тукай әдәбиятта

Калыкты күктә бер йолдыз, нурын чәчте уйнап өскә,Күмеп куйды караңгы дөньябызны ак көмеш төскә. Матур нурдан тулып торды җиде кат күк, бөтен җирләр,Үсеп торды бу ак нурда хисапсыз күп матур гөлләр. Менә шул чак шимальдән...

(Тукай хатирәсе)   Яктысы берлән сихерләп күк читен, әкрен генә,Моң гына изге кояш — солтан кояш иелә, иңә… Йә, ничек киң ул сәгадәтле кояшның яктысы!Нинди төс юк нурларында! Һәммәсе оҗмах төсе! Күр: ничек ул шәүләләр...

Абау алла, уф алла, үлде шагыйрь Габдулла,Үлде, әмма сайрап үлде якты, матур, ак юлда. Әй, хөрмәтле Габдулла, ярлыкасын сине алла,Шигырең белән рухландырып, салдың безне ак юлга. Сөйде милләт бу шагыйрен, белде кадерен-хөрмәтен,Үз юлында армый-талмый итте,...

Дөньяда бик аз булыр чын шагыйрь, Габдулладай;Ул — караңгы төндә яктырткан матур, ак тулган ай. Ул бөек уй, нечкә хис тәгьризләргә бик бай, — диям,Бар урыннардан аның урынын кадерле, дәү, — диям. Бакыр эчендә көмешләр...