Иҗат

—    Җавап бирсәң икән, әнкәй, минем әйткән сөальләргә, Гаҗәпләндем бу дөньяга вә анда барча хәлләргә: Ничек булган, ничек үскән хисапсыз дәү бу урманнар? Бу һәйбәт ямь-яшел кырлар каян килгән вә булганнар? Вә һәртөрле үсемлекләр бизәнгән...

            Ярты төн булган чагында, китте Мәккә ялтырап: Нур тоташты җиргә күктән, иңде нурдан бер пырак. Хәзрәти Җибрил бәшарәт әйләде, дип: «Йа Рәсүл, Хак Тәгалә хәзрәте тәгъйинләде бу кич вөсул. Мөнтәзыйрләр, ля мәкяннәр,...

        Иа Ходай, көн кичә ямьсез, ә бүген, аһ, нинди көн! Кичә сынды һәм боекты, ә бүген күңлем бөтен. Әй кояш нурлы — ачылган бакчаларның гөлләре; Яктылык! Рәхәт! Бәхет! Сайрый Ходай былбыллары! («Кичә һәм...

            Бөтен дөнья аппак булып кар яуганда, Ишек алды, урам, түбә агарганда, Аппак булып кайтып килә безнең Бабай, Безгә төрле-төрле уенчык алган да. Шатланышып без әйтәбез: «Рәхмәт, Бабай, Сиңа тагын күп ел гомер...

— И Куян, куркак Куян, йомшак Куян, Моңланасың, нинди хәсрәт, кайгыдан? — И җаным, син яшь бала шул, белмисең; Төште зур хәсрәт, ничек моңланмыйсың. Без икәү: Әткә куян, Әнкә куян, Яшь куянчыклар янә бездән туган....

             — Әйдәле, Акбай! Өйрән син, арт аягың берлә тор; Аума, аума! Туп-туры тор, төз утыр, яхшы утыр! — Ник газаплыйсың болай син, мин әле бик кечкенә; Мин туганга тик ике айлап булыр йә...

       Күрче, бик чынлап керешкән эшкә безнең Ләмига: Бар уе — бер бик матур күлмәк тегү Курчагына. «Күлмәгем кайчан бетәр?» — дип, Курчагы яткан, көтә; Көтми хәл юк, бер тәти күлмәк кирәк — бәйрәм җитә....

Безнең маэмай рәхәт тора, сафа сөрә, Җитезләнә, уйный һаман йөгрә-өрә; Карый миңа мәхәббәтле күзе белән, Гүя «уйныйк» дигән була, гүя көлә. Кайвакыт ул ята тәмле ашап туеп, Ал аяклары өстенә башын куеп. Аны шунда чебен...

Урман буйлап Черки очып бара иде, Бер-бер нәрсә ашарга уйлана иде.     Шул урындук, гөнаһ шомлыкка, бер Чыпчык Йөри иде азык эзләп, пыр-пыр очып. Инде Черки бичараның гомре бетте: Теге Чыпчык сиздермәстән килде тотты. Чыпчык...

Фатыйма: Ни өчен син сайрамыйсың, Сандугач? Шат була күңлем минем син сайрагач. Читлегең әйбәт, яныңда бар ашың. Ник күңелсез син болай, бөктең башың? Сандугач: Аһ, минем сайрар җирем урман иде, Анда һәртөрле кызык тулган иде....